శారద కష్టాలు:part -2

యోతి ని లేపి సామాన్లు సర్దు. వెధవ గోల భరించలేకపోతున్నా!

కసి గుద్ద పాప పేరు జ్యోతి అన్నమాట. కుమార్ మెంటల్ గా నోట్ చేసుకున్నాడు. అంటీ కూడా జ్యోతిని లేపి సామాన్లు సర్దటంలో పడిపోయింది. అప్పుడప్పుడు కుమార్ వంక చూసేది. పైట సరిచేసేది. ఇంతలో మౌలాలి రావటం ట్రైన్ ఆగటం, ఈ ఫామిలీ దిగిపోవటం అన్నీ జరిగిపోయాయి.
నంబర్ ఇవ్వకుండా దెంగేసింది అంటీ అని తిట్టుకున్నాడు కుమార్. ఆ అంకుల్ గాడు ఒకే ఒక్క నిమిషం తర్వాత వచ్చిన బాగుండేది. నోటి దాకా వచ్చిన పూకు గుద్ద చూపెట్టి పోయింది. ట్రైన్ ఎంత స్పీడ్గా వెళ్తున్నా మనవాడి ఆలోచనలు మౌలాలిలో ఆగిపోయాయి.
సికింద్రాబాద్ స్టేషన్లో ట్రైన్ ఎప్పుడు ఆగిందో కూడా పట్టలేదు కుమార్ కి. రమేష్ సీట్ దగ్గరికి వచ్చి పలకరించాక మాములు మనిషి అయ్యాడు.
రమేష్: ఎరా బావ? ఎలా ఉన్నావ్?
కుమార్: బాగానే ఉన్నాను రా… నువ్వే చెప్పాలి. మీ కంపెనీ లో ఇంటర్వ్యూ సెట్ అయిందా నాకు?
రమేష్: మొదలెట్టావా? నేను చూసుకుంటా. నువ్వు కాస్త ఫ్రెష్ అవ్వరా బాబు. ఇంతకీ మీ శారద అక్క ఎలా ఉంది?
కుమార్: అక్కకేరా బాగుంది. ( కళ్ళముందు ఒకసారి శారద బలిసిన గుద్ద కనిపించింది)
రమేష్: నీ మొదటి జీతంతో అక్కకి ఒక చీర కొనాలి రా. ఎంత చేసింది నీకోసం. దేవత రా..
కుమార్: అవునవును. చీర తీసెయ్యాలి…. తీసుకోవాలి.
రమేష్: రేపు శనివారం నీకు ఇంటర్వ్యూ. వీకెండ్ కదా… టికెట్ బాగానే దొరికింది. కష్టం అనుకున్నా నువ్వు రావటం.
కుమార్: తత్కాల్ టికెట్ రా. బుక్ అయ్యేసరికి తాతలు కనపడ్డారు.
కుమార్ ఠక్కున ఆగిపోయాడు. వెనక్కి తిరిగి తన భోగీ దగ్గరికి పరుగు మొదలుపెట్టాడు. రమేష్ కి ఏమి అర్ధం కావటం లేదు. కుమార్.. కుమార్.. అని అరుస్తూ తాను పరిగెడుతున్నాడు. భోగీ దగ్గరికి వచ్చేసరికి కుమార్ రిజర్వేషన్ షీట్ చూస్తూ కనపడ్డాడు.
బెర్త్ నంబర్ 20 : రామనాథం M 55
బెర్త్ నంబర్ 21 : జ్యోతి F 18
బెర్త్ నంబర్ 22 : రూప F 44; Mob : 98483 *
నంబర్ నోట్ చేసుకుంటున్న కుమార్ వంక రమేష్ వింతగా, కోపంగా చూస్తూ నుంచున్నాడు.

10H బస్సు లో అమీర్పేట్ బయలుదేరారు ఇద్దరు. మామూలు మాటలు ఒకేగాని రమేష్ లో నిరుత్సాహం గుర్తుపట్టకపోలేదు కుమార్. ఇంటర్ వరకు కలిసే పెరిగారు. ఒకటే కంచం ఒకే మంచం టైపు స్నేహం మరి. చదువు తప్ప ఇంకేవి పట్టించుకోని కుమార్ గాడికి ఇంజనీరింగ్ లో 59% మాత్రమే ఎలా అని రమేష్ కి ఎప్పుడూ బాధే. ఆరోగ్యం బాగోలేదని హోమ్ సిక్ అని చెప్పేవాడు ఎప్పుడైనా అడిగితే. శారదక్క పుణ్యమా అని ఊరు కానీ ఊరిలో ఒక్కడు ఉండి కనీసం గట్టెక్కాడు అనుకుంటున్నారు అంతా. చూస్తే మనవాడు ఆడంగులకు మరిగినట్టున్నాడు. ఎంత యావ లేకపోతే రైల్వే స్టేషన్ లో అలా పరుగెడతాడు? కుమార్ గాడిని ఒక కంట కనిపెడుతూనే ఉండాలి ఇక పైన అని నిర్ణయించుకున్నాడు రమేష్.

రమేష్ నిరుత్సాహానికి కారణం తెలిసినా ఆ టాపిక్ బయటకి రావటం ఇష్టం లేదు కుమార్ కి. ఇప్పటికే రమేష్ దగ్గర చాలా సాయం పొంది ఉన్నాడు. ఇకపైన కూడా వాడి రూంలోనే ఉండాలి. ఆ ఉద్యోగం ఎదో వచ్చేస్తే కాస్త తలెత్తుకోవచ్చు మళ్ళీ. నెమ్మదిగా అన్నీ సర్దుకుంటాయి అని తనకి తానే నచ్చచెప్పుకున్నాడు కుమార్.
అమీర్పేట్ సత్యం థియేటర్ వెనక సందులో ఇల్లు. ఇంద్రభవనమ్ ఐతే కాదుగానీ కాకినాడ రూమ్ కంటే చాలా పెద్దది. 2 BHK అనాలంట. హైద్రాబాదు కి కాకినాడ కి మాటల్లో తేడా: మొదటి అనుభవం. ఏదైతేనో కుమార్ గాడికి వేరే రూమ్ ఉంది. కాస్త ప్రైవసీ ఉంటుంది అన్నమాట. రమేష్ 10 గంటలకి ఆఫీసుకి వెళ్ళాక కుమార్ రిలాక్స్ అయ్యాడు. మర్నాడు ఉన్న ఇంటర్వ్యూ కోసం కొంచెం ప్రిపేర్ అయ్యాడు. బోర్ కొట్టి పుస్తకాలూ మూసేసేడు. పదకొండున్నర అయ్యింది. ఒక టైం టేబుల్ కి అలవాటు పడ్డ శరీరం కదా. మూడ్ వచ్చేసింది.
టైట్ గుద్దని దెంగేవాడు రోజూ! నాకుళ్ళు చీకుళ్ళు… అబ్బో!! ఇప్పుడు చేత్తో కొట్టుకునే పరిస్థితి కి వచ్చాడు. మనసు రూప మీదకి మళ్లింది. చెయ్యేమో మొడ్డ మీదకి వెళ్ళింది. మొడ్డని రెండుసార్లు వత్తుకుని ఫోన్ తీసి రూప నంబర్ డైల్ చేసేడు.
రూప: ఎవరూ?
కుమార్: నేను అక్కా. నిన్న రైల్లో కలిసాం కదా.
రూప: (కంగారుగా) నా నంబర్ ఎలా దొరికింది. అయినా రైలేంటి?
కుమార్: నంబర్ అడిగితే సాధించుకోమన్నావు కదా. ఇప్పుడు తెలియనట్టు భలే పోజ్ కొడుతున్నావ్!!
రూప: సాధించవన్నమాట అయితే? దేనికి ఫోన్ చేసావ్?
కుమార్: కష్టసుఖాలు పంచుకుందాం అని అక్కా.
రూప: ఏమిటో తమరికి వచ్చిన కష్టం?
కుమార్: నువ్వు గుర్తొచ్చావ్ అక్కా. ఊరికే పలకరిద్దామా అని చేశా.
రూప: నీలాంటి కుర్రోళ్ళకి నాలాంటి వాళ్ళు దేనికి గుర్తు వస్తారో తెలుసుగానీ, మీ బావ కి తెలిస్తే నన్ను నిన్ను కలిపి చంపేస్తాడు. ఇలా ఫోన్ చేసి నన్ను ఇబ్బంది పెట్టకు ప్లీజ్.
కుమార్: అయ్యో ఇప్పుడు నేను ఏమన్నాను అక్కా.నంబర్ కనుక్కోమన్నావ్ కదా. సాధించా అని చెప్పటానికి కాల్ చేశా. నువ్వు ఎదో అనుకుంటున్నావు.

రూప: ఇది మరీ బాగుంది. ఎదో సరదాగా రెండు మాటలు మాట్లాడా. ఇలా ఫోన్ చేసేస్తారా?
కుమార్: ఆ… సరదాకే తెగ చూపించాలా?
రూప: ఏంటి?
కుమార్: నీ సళ్ళు అక్కా… తెగ సర్దేదానివి కదా పైట. అది కావాలనే కదా చేసింది.
రూప: ఛీ…
రూప మరో మాట కోసం చూడకుండా ఫోన్ కట్ చేసేసింది.
ట్రైన్ లో మాట్లాడితే మరీ ఇలా ఫోన్ చేసేస్తాడా? రామనాధం కి తెలిస్తే ఉప్పుపాతరే…అయినా నంబర్ ఎలా దొరికింది? అడ్రస్ కుడా దొరికిందా? ఇంటిదాకా వచ్చేస్తాడా? అసలు తాను సరిగా మాట్లాడకపోవడం వల్ల వీడికి దొరికిపోయా! కాదు… కాదు… మొగుడు సరిగా లేకపోవటం వల్ల ఇలా తయారయ్యా. రామనాధం పురుషుడేగాని పురుషత్వం అంటే ఏంటో మర్చిపోయి పుష్కరం దాటింది. ఆయనే ఉంటే తెల్లచీరెందుకు అన్నట్టు రామనాధం సరిగ్గా ఉంటే తాను మాత్రం పాతివ్రత్యంలో పట్టా పుచ్చుకోదా?
ఈ ఆలోచనలకి తెరదించుతూ ఫోన్ మళ్ళీ మోగింది. ఇందాకటి నంబరే. ఎత్తాలా వద్దా అనుకుంటూనే ఫోన్ ఆన్సర్ చేసింది రూప.
రూప: ఆ… ఏంటి?
కుమార్: కాల్ ఎత్తవు అనుకున్నా అక్కా. ఏత్తావన్నమాట.
రూప: అన్నమాట… ఉన్నమాట… ఏమి లేదు. దేనికి చేసేవ్ కాల్?
కుమార్: సరదాగా కాసేపు మాట్లాడదాము అని చేశా అంతే అక్కా.
రూప: రేయ్… అక్కా అక్కా అంటున్నావ్. టాపిక్ ఏమో సళ్ళు వళ్ళు అన్నావ్. ఏంటిది?
కుమార్: పిలుపుదేముంది… పోనీ నువ్వే చెప్పు ఆమనీ పిలవాలో?
రూప: అంటే పిలుపు మారుస్తావుగాని టాపిక్ మార్చను అంటావ్?
కుమార్: మా మంచి అక్క! ఇట్టే కనిపెట్టేసింది.
రూప: కుర్రవెధవలు మారర్రా!!! ఇంతకీ నా నంబర్ ఎవడు ఇచ్చాడు? అడ్రస్ కుడా ఉందా నీ దగ్గర?
కుమార్: నువ్వు ఇచ్చినా రైల్వే వాడు అడ్రస్ ప్రింట్ చెయ్యలేదు రూపా చార్ట్ మీద.
రూప: ఓహో! పేరు కూడా తెలుసన్నమాట (అడ్రస్ లేనందుకు హమ్మయ్య అనుకుంటూ)
కుమార్: ఇంకా చాలా తెలుసు రూపా…చెప్పనా?
రూపా: ఏంటో?
కుమార్: వయసు 44, సొగసు 36…
రూపా: తుంటరి వెధవ. ఇలా ఐతే నేను మాట్లాడాను. తిరిగి తిరిగి అక్కడికే వస్తున్నావే!
కుమార్: ఐతే నా గెస్ కరెక్టేనా? భలే ఉన్నాయి తెలుసా!
రూపా: ఖర్మ రా నాయన! ఇలా తగులుకున్నావేంట్రా?
కుమార్: సరేగానీ అడ్రస్ చెప్పొచ్చుగా…
రూపా: దేనికో?
కుమార్: వచ్చి చెప్తా!
రూపా: చెప్పు తెగుద్ది. ఏదయినా ఉంటే ఇక్కడే చెప్పు.
కుమార్: సరే రూపా… ఊరు కొత్త. ఏమి తెలియదు. నువ్వు కూడా కాస్త వేడిమీద ఉన్నావ్. లేకపోతే ఇలా ఇంతసేపు మాట్లాడవు కదా. సరదాగా కలుద్దాం. ఎంజాయ్ చేద్దాం. ఏమంటావ్?
రూపా: నోరు ముయ్యమంటా!!
కుమార్: పోనిలే! కనీసం ఫోన్ లో అయినా మాట్లాడుకుందాం. ప్లీజ్…
రూపా: ఫోన్ మాత్రమేనా. తర్వాత ఇంకేమైనా అంటావా?
కుమార్: మాట్లాడటం మాత్రమే… ప్రామిస్.
రూపా: సరే చెప్పు.
కుమార్: కాల్ స్టార్ట్ చేసినప్పుడు మొడ్డ నలపడం మొదలెట్టా నీ సళ్ళని తలుచుకొని. ఇప్పుడే కారింది రూపా..
రూపా: నీ యబ్బ! మాట్లాడమంటే ఇవిరా నువ్వు మాట్లాడేది?
కుమార్: మరి రామాయణం భారతం చెప్పుకోవాలా ఏంటి? అన్నీ అర్ధం అయ్యి కుడా నటిస్తారు మీ ఆడాళ్ళు.
రూపా: చాలా ఎక్స్పీరియన్స్ ఉంది అనుకుంటా ఆడాళ్ళతో..
కుమార్: ఉందిలే రూపా.. చూడగానే సైజులు చెప్పేటంత. సరేగానీ నేను ఉంటా మరి. వెళ్లి కడుక్కోవాలి.
రూపా: వెళ్ళు నాయనా వెళ్ళు.
కుమార్ గడు కాల్ కట్ చేసి బాత్రూం లో దూరాడు. రూప మంచం మీద బోర్లా పడుకుని ఏమి జరిగిందో ఆలోచించుకుంటూ నవ్వుకుంటుంది.

తర్వాత రోజు మొత్తం చదువుతో సాగిపోయింది. మర్నాడు రమేష్ తో కలిసి ఆఫీస్ కి వెళ్ళాడు కుమార్. చిన్న ఆఫీస్. ఒక 15 మంది ఎంప్లాయిస్ ఉన్నారని రమేష్ చెప్పాడు. కొత్త ప్రాజెక్ట్ ఏదో ఫైనల్ అయ్యిందని, దానికోసం ఇంకో ముగ్గురిని తీసుకుంటారని కుడా చెప్పాడు. రిఫరెన్స్ ఉండటం వల్ల కుమార్ గాడికి ఆల్మోస్ట్ జాబ్ పక్కా! మరీ వచ్చిన వాళ్లలో తోపులు తురుములు ఉంటే తప్ప.

ఆప్టిట్యూడ్ టెస్ట్ కోసం అందర్నీ ఒక గదిలోకి పంపారు. ముప్పై మంది ఉండొచ్చేమో!! మనవాడు పక్కచూపులు పక్కనేపెట్టి పేపర్లో మునిగిపోయాడు. ఎంతైనా తెలివైనవాడు కదా, పేపర్ ఈజీగా అనిపించింది. బుర్రకి పనిచెపుతుంటే చెవికి ఒక తీయని గొంతు వినపడింది. ఇన్విజిలేటర్ని బ్రతిమాలుతోంది లేట్ అయినా ఎస్క్యూజ్ చేసి allow చెయ్యమని. ఆ ఇన్విజిలేటర్ కూడా గొంతు కి ఫ్లాట్ అయ్యాడేమో, వెంటనే ఒప్పేసుకున్నాడు. ఆ గొంతు వింటూ ఒక జీవితం గడిపేయొచ్చు. అంత బాగుంది మరి. కుమార్ తల ఎత్తి చుస్తే షాక్ తగిలింది. నిన్న రైల్లో ఉన్న రూప కూతురు జ్యోతి.
సరాసరి వచ్చి పక్కనే కూర్చుంది. కుమార్ గాడి చూపులు ఆ గుద్దకి అతుక్కుపోయాయి. ఏమి ఫిగర్ రా దేవుడా! దీనిని కన్న అమ్మకి దణ్ణం పెట్టాలి. కాదు కాదు… మన రూపానే కదా ఏకంగా మొడ్డ తో పాలాభిషేకమే చెయ్యాలి.
ఇన్విజిలేటర్ జ్యోతికి క్వశ్చన్ పేపర్ ఇస్తుంటే టెస్ట్ సంగతి గుర్తొచ్చి కాన్సంట్రేషన్ ఇక్కడ పెట్టాడు కుమార్. ఎగ్జాము అయ్యాక చుస్తే ఐదుగురు నెక్స్ట్ రౌండ్ కి సెలెక్ట్ అయ్యారంట. కుమార్ అండ్ జ్యోతి కూడా అయ్యారు లెండి. కుమార్ కి పట్టలేని సంతోషంగా ఉంది. గ్రూప్ డిస్కషన్ రౌండ్ లంచ్ తర్వాత అని తెలిసి రమేష్ తో కలిసి కాంటీన్ కి వెళ్ళాడు కుమార్. అక్కడ జ్యోతిని చూసి వెళ్లి పలకరించాడు.

కుమార్: హాయ్
జ్యోతి: హాయ్… మీరు…?
కుమార్: ఐ యామ్ కుమార్. మొన్నట్రైన్ లో కలిసి ట్రావెల్ చేసాం.
జ్యోతి: ఐతే ఏంటి?… హౌ కెన్ ఐ హెల్ప్ యూ?
దీనమ్మా జీవితం. ఇంత పొగరేంటీ దీనికి. ఫిగర్ బాగుంది కదా అని పలకరిస్తే ఒళ్ళు బలుపు. తీరుస్తా తీరుస్తా ఆ బలపంతా తీరుస్తా.
కుమార్: నథింగ్. ఏదో పలకరించా అంతే… అల్ ది బెస్ట్ ఫర్ నెక్స్ట్ రౌండ్.
జ్యోతి: థాంక్స్ అండ్ సేమ్ టు యు.
జ్యోతి తన కంచంలో బుర్ర పెట్టేసింది. కుమార్ తనని తానూ తిట్టుకుంటూ వెనకకి తిరిగాడు. రమేష్ కోపంగా చూస్తున్నాడు. తల దించుకుని రమేష్ దగ్గరికి వచ్చి తిందామా అన్నట్టు సైగ చేసాడు.
పరిచయం లేని జ్యోతి పట్టించుకోకపోయినా బాగుంది. దాదాపు పదిహేనేళ్ల స్నేహితుడు పట్టి పట్టి చూస్తే మాత్రం కష్టంగా ఉంది. ఇదేనేమో పూకుకున్న ఆకర్షణ.
మాటలు లేకుండా లంచ్ ముగించారు ఇద్దరు. టాపిక్ స్టార్ట్ చేసి కాన్సంట్రేషన్ డిస్టర్బ్ చెయ్యాలనుకోలేదు రమేష్.
GD లో ఐదుగురికీ ఏదో టాపిక్ ఇచ్చాడు ఇన్విజిలేటర్. కాస్త తెలిసిన విషయం అవ్వడం తో కుమార్ గాడు హ్యాపీ. జ్యోతి డిస్కషన్ స్టార్ట్ చేసింది. కూర్చునే మాట్లాడుతుండటం తో గుద్ద కనపడటం లేదు. కానీ ఆ గొంతు మాత్రం కేక. జ్యోతి ఆపగానే కుమార్ అందుకుని తనకు తెలిసిన నాలుగు మాటలు మాట్లాడి, what do you say jyothi ? అనేవాడు. మళ్ళీ ఆ గొంతు వింటూ ఆనందపడేవాడు. ఇలా మొత్తం టైం లో జ్యోతి మరియు కుమార్ మాత్రమే మాట్లాడారు. మిగతా ఇద్దరు వీళ్ళని చూసి కుళ్ళుకోవటం తప్ప ఏమి చేయలేకపోయారు. సాయంత్రానికి ఇద్దరికీ ఆఫర్ లెటర్స్ రావటం కూడా జరిగిపోయింది. మండే జాయిన్ అవ్వాలి. రమేష్ ఆనందానికి హద్దులు లేవు. కుమార్ మాత్రం ఇవేవి పట్టించుకోకుండా జ్యోతి ని చూస్తూ తన గొంతు వింటూ గడిపేసేడు.
ఇంటికి వచ్చాక కమలకి (కుమార్ గాడి తల్లి) ఫోన్ చేసేడు రమేష్. శుభవార్తని చెప్తే ఎగిరి గెంతినంత పని చేసింది కమల.
రమేష్: అత్తా మీ అబ్బాయికి మంచి ఉద్యోగం. ఇరవై వేలు జీతం.
కమల: అంతా నీ చలవ రా రమేషు. చాలా ఆనందంగా ఉంది రా.
రమేష్: నాదేముంది అత్తా… ఇంటర్వ్యూ లో కుమార్ చాలా బాగా మాట్లాడాడు. అంతా వాడి టాలెంట్ అత్తా. ఇదిగో కుమార్ కి ఇస్తున్నా. వాడితోనే మాట్లాడు

To be continued

కంటెన్యూ 👉🔥 కసిరాజు హాట్ స్టోరీస్ 🔥